Zij toonde mij Haar Dochter

In 2019 riep Zij mij voor het eerst
Vlak na de brand in Parijs en
vroeg me naar Egypte te gaan

November van dat jaar
zette ik voet aan grond
en betrad Haar Heilige Land

Tijdens de Hondsdagen in 2020
riep zij opnieuw
Kom en ik toon je
Mijn Dochter

Daar ging ik, samen met
Mijn Dochter
in oktober 2020
opnieuw naar Kemet

Reis je mee?

Terwijl Nederland in lockdown gaat, vlieg ik letterlijk het land uit met EgyptAir van Amsterdam naar Caïro. Schiphol is bijna uitgestorven, bizar en surreël. Het voordeel is veel plek in het vliegtuig. We zijn met een klein maar fijn reisgezelschap en gaan veldwerk doen op verschillende locaties in Egypte. Dit keer is ook mijn dochter mee.

In Egypte aangekomen, is het contrast met Nederland enorm groot. Terwijl de paniek thuis volledig losbreekt, geïnitieerd door onze overheid en verkondigd door de media, is het in Egypte zoals ik gewend ben. Niets wijst, zeker in dit warme land, op grote besmettingshaarden. De sfeer is heilzaam, ongedwongen en de mensen even lief als altijd. Ik besluit het contact met Nederand alleen nog te laten plaatsvinden via dierbaren en de rest uit te schakelen zodat ik me volledig kan focussen op de reden van mijn verblijf in het thuisland van Isis.
Samen met mijn dochter in de voetsporen van de Grote Moeder en Haar Dochter, wordt vervolgd …

Na een extreem korte nacht is het tijd om een privé bezoek te brengen aan de Grote Piramide. In donker rijden we door Caïro naar het Gizeh plateau. Door de wereldwijde plandemie is het rustig. Er zijn amper toeristen wat ertoe leidt dat de Egyptische ambtenaren overenthousiast alle documenten doornemen en ons extra beveiliging meegeven.
Nadat we zwijgend de trap naar de ‘koningskamer met sarcofaag’ hebben betreden, kunnen we de beveiliging duidelijk maken dat ons niets kan gebeuren en we echt graag alleen zijn.

Iedere keer weer is het zo’n magische ervaring in die granieten ruimte. Alsof je linea recta verbonden bent met andere dimensies en felines. Ik houd enorm van katten & leeuwen dus dat zit wel goed.

In mijn boek Het Parijs van Isis spreek ik uiteraard over de Grote Piramide in relatie tot Isis en Haar Dochter en de bevestiging van de felines was weer zo fijn, wat ik nu niet ga benoemen want dat mag je lezen zodra ik de pen kan oppakken om mijn boek af te ronden.

Geïnspireerd en dankbaar voor deze prachtige ervaring ben ik buiten in stilte op de rest gaan wachten, genietend van de zonsopkomst en het ontwaken van Caïro op de achtergrond, wordt vervolgd …

Na het privé bezoek aan de Grote Piramide om 5 uur in de ochtend (zie vorige bericht) zijn we naar een fraai uitkijkpunt gereden. In tegenstelling tot eerdere bezoeken zijn er nu geen verkopers. Ook alle stalletjes op het Gizeh plateau zijn onbemand en leeg. Het is deze totale rust die ik als heel prettig ervaar, maar die voor de Egyptenaren natuurlijk alles behalve aangenaam is. De financiële en maatschappelijke gevolgen van de plandemie zijn helaas duidelijk zichtbaar.

Een bezoek aan de Sfinx is iedere keer weer fascinerend. Veel verder met restaureren dan het jaar ervoor is men nog niet gekomen. Gelukkig want de veranderingen die op basis van ‘wetenschappelijk’ inzicht worden aangebracht, geven te denken. Op basis van aannames (geen feiten) gaat men ervan uit dat het een leeuwen lichaam met het hoofd van een farao betreft. Maar is dat zo? Of past dit beter binnen het gecreëerde geschiedenisbeeld?
Andere geluiden en andere bronnen geven andere inzichten. Ook hier weer een mooie bevestiging op mijn eigen onderzoek, buiten de gebaande paden van het systeem met behulp van primaire bronnen.

Voor mijn dochter is het een groot avontuur en zichtbaar geniet ze van deze magische reis. Ik ben dankbaar dat we in Egypte zijn en met eigen ogen aanschouwen wat waar is en wat is scène wordt gezet. Het is genieten met ons fijne reisgezelschap, de mooie gesprekken en het heerlijke Egyptische eten, wordt vervolgd …

In de vroege ochtend op pad vanuit Caïro richting de Nijldelta, onderweg genietend van het uitzicht en de diepgaande gesprekken. Bestemming: Bubastis ofwel Per Bastet. Het Huis van Bastet. Op deze plek, vlakbij het huidige Zagazig, heeft een enorm tempelcomplex gestaan voor de godin Bastet. Herodotus beschrijft dat er regelmatig grote feesten werden gehouden met 700.000 mensen om het Leven te vieren. Dat is precies waar Bastet voor staat: dansen, zingen, flirten, plezier maken en genieten van de vrijheid om jouw leven te leven.

In de klassieke oudheid was Bastet een fenomeen en geliefd bij velen. In Egypte zijn katten nog steeds heilige dieren. In de daaropvolgende eeuwen, gedomineerd door het instituut in Rome, worden katten het symbool van wellust en duivelse praktijken. Het intrigeert me te beseffen dat iedere keer wanneer een dominant systeem aan de macht komt, plezier in het leven het moet ontgelden. Angst en schuldgevoel worden aangewakkerd en een psychologisch proces (individueel en collectief) wordt in werking gezet. “Zij die zich niet houden aan en gedragen naar de eisen van de machthebbers worden als mindere mensen beschouwd en mogen geëlimineerd worden”.

In de eerste uitgave van mijn boek Het Parijs van Isis komt Bastet niet aan bod. In de nieuwe uitgave speelt zij een grote rol. Hier in Bubastis, waar haar energie nog sterk aanwezig is – al ligt haar tempel in puin, neem ik mij voor een boek te schrijven over haar grootsheid. Een boek waarmee ik ergens in 2024 zal starten met onderzoek. Zij is het waard.

Na deze geweldige dag volop in kattenenergie en the Joy of Life volop te ervaren, ga ik relaxen in de namiddagzon aan het zwembad. Alleen ons reisgezelschap is er. Zo heerlijk die rust, wordt vervolgd …

Vanuit Caïro is het niet ver naar Sakkara, een necropolis uit het Oude Egypte en tegenwoordig op de Unesco werelderfgoedlijst. Egyptologen gaan ervan uit dat Sakkara een grafveld was dat bij de oude hoofdstad Memphis hoorde. Toch zijn er ook andere verhalen bekend over dit fascinerende stukje Egypte.

Sakkara was in de oudheid een belangrijke plaats waar geëxperimenteerd werd met heling en genezing, onder andere door middel van klank, frequenties en elektromagnetisme. De grondlegger van deze vorm van Egyptische geneeskunde is Imhotep, die ook hogepriester van Ptah was en architect. Tweeduizend jaar na zijn dood is hij zelfs tot god verklaard en later door de Grieken gelijkgesteld aan Asklepios.

Door met andere ogen naar dit complex te kijken ervaar je een heel andere wereld dan de traditionele kunstgeschiedenis vertelt. De trappenpiramide van koning Djoser temidden van zijn eeuwige paleis? Ervaar het zelf, dat lijkt me de beste manier om erachter te komen. Ik weet wat ik heb meegemaakt ~ Per Ankh – Huis van het Leven ~

Zo geloof ik ook niet dat het serapeum is gebouwd als mausoleum voor de heilige Apis stieren. Dat is wel wat je verteld wordt, maar als je er bent weet je dat het niet klopt, wordt vervolgd …

Na een bezoek aan Sakkara (zie vorige bericht) zijn we naar Memphis gereden. Deze plek staat hoog op mijn verlanglijstje! Waarom? Omdat hier ooit een grote tempel voor Ptah heeft gestaan. En ik vind hem leuk.

Ptah is de god die creëert vanuit zijn hart door woorden te geven aan zijn gedachten. Alles begint met een gedachte, wanneer deze vanuit een emotie ontstaat, vindt er manifestatie plaats. De wijsheid van Ptah uit zich in een enorme creativiteit. Hij staat ook bekend als de god die kon toveren met klei.

In Memphis is niet veel meer over wat herinnert aan Ptah, maar ik beeld me in dat ik zijn energie overal ervaar. Daarnaast is hij ook verbonden met het woord Egypte dus eigenlijk is hij ook overal….
De naam Egypte is afkomstig van het Latijnse woord Aegyptus dat afgeleid is van het Griekse woord Aígyptos (Αἴγυπτος) wat weer een verbastering is van Hwt-ka-Ptah ofwel het Huis van de Ka van Ptah. In Memphis stond de tempel van de god Ptah waar deze uitspraak te lezen was. Ptah is de partner van Bastet (soms ook Sechmet) en hij is de enige mannelijke godheid die ik echt leuk vind, wordt vervolgd …

Vandaag vertrekken we uit Cairo op weg naar de idyllische plek Tunis in de woestijn bij Fayoum. Onderweg bezoeken we de rode piramide en de knik piramide in Dashur. Op de een of andere manier trekken deze piramides me niet heel erg aan. Het blijft natuurlijk altijd fascinerend als je er naast staat of erin bent, maar de energetische kracht van Gizeh is hier niet.

Na enkele uren rijden, komen we bij ons nieuwe onderkomen aan met de veelbetekenende naam Sobek. In de Egyptische mythologie is hij de god van het water, van de Nijl. Hij is herkenbaar aan zijn krokodillen kop. Uiteraard is er een verwantschap met Isis. In een oude piramide tekst wordt Neith als zijn moeder genoemd. Zij is een van de aspecten van Isis ~ Al wat was, is en zal zijn ….

Onze slaapkamer is naast een pottenbakatelier en je snapt natuurlijk wel dat ik daar iets moet kopen.

Buiten eten, buiten zwemmen, buiten schrijven, wordt vervolgd …

De rust en sereniteit van Fayoum is echt heerlijk! Terwijl de anderen de buurt gaan verkennen en een boottochtje willen maken, besluit ik gehoor te geven aan de intense roep van mijn ziel: schrijven! En eerlijk is eerlijk, de tuin van Sobek (zie vorige bericht) is geen straf om met mijn laptop buiten te gaan zitten. Schrijven in een oase, hoe heerlijk….

De inspiratie vloeit rijkelijk uit mijn vingers die om het hardst op mijn toetsenbord tikken. Vurige leeuwinnenenergie ademt in mijn nek en loert over mijn schouder mee. Regelmatig verplaats ik alles om in de schaduw te blijven werken, afgewisseld met een duik in het onweerstaanbaar aantrekkelijke zwembad. De uitdrukking ‘leven als God in Frankrijk’ verander ik in ‘leven als Godin in Egypte’. Dit gun je toch iedere auteur, wordt vervolgd …

Nog steeds in de oase van Fayoum hebben we deze dag iets heel speciaals gedaan. Geen onderzoek, geen schrijfwerk, geen Egyptische oudheid …. maar een jeep Safari door de woestijn!!! Helaas mocht ik niet zelf rijden, maar gelukkig waren de chauffeurs te paaien om off road te gaan, zo ontzettend gaaf!!

Het is warm, zeg maar gewoon brandend heet in de woestijn en zelfs mijn weelderig haarbos biedt niet voldoende bescherming tegen de zon. Dus een tulband gemaakt van sjaals. En hoe heerlijk om aan het eind van onze trip nog even af te koelen bij een waterval voordat we weer teruggaan naar Sobek (zie vorige berichten) voor een laatste duik in het zwembad.

Morgen terug naar Caïro en ik neem me voor de hele rit in de bus achter mijn laptop verder te werken aan Het Parijs van Isis, wordt vervolgd …

Na een lange rit met de bus van Fayoum naar Caïro, waarin ik heel veel letters tot woorden heb geweven, hebben we nog een groot deel van de middag voor ons. Dus besluiten we met een taxi naar het Gizeh plateau te gaan. Door de plandemie is het zo ontzettend rustig, wie weet lukt het om de middelste piramide te bezichtigen. Deze staat al een tijd op mijn wenslijst.

Het plateau is bijna uitgestorven, wat het geheel nog indrukwekkender maakt. Vooral als er in een fractie van 5 minuten ook nog een fikse zandstorm voorbij raast. Egypt is Magic.

We kunnen naar binnen! En hoe anders dan de Grote Piramide. Zoveel lichter qua energie. Hoewel de Egyptologie ook deze piramide als grafkamer aanmerkt, is er niets wat deze aanname kan bevestigen. Anders dan het herhalen van de aanname wat tot een gecreëerde waarheid heeft geleid. Vergeet wat je hebt ‘geleerd’ en doe eigen onderzoek…..

Het Gizeh plateau heeft iets magisch en iets mysterieus, wordt vervolgd …

Een laatste volle dag in Caïro brengt me naar het Egyptisch Museum, het oude wel te verstaan want het nieuwe Groot Egyptisch Museum (met uitzicht op de piramides van Gizeh) is door de wereldwijde plandemie nog niet geopend.
Een aantal objecten staan op mijn wenslijstje. Uiteraard alle Sekhmet beelden, zowel de grote als de kleine, maar bovenal ben ik op zoek naar een palette van Ba waar ik een indrukwekkende paragraaf over heb geschreven in Fayoum. Omdat ik dit palette (rechtsboven op de foto) niet direct kan vinden, ga ik het navragen. Meteen staan er een drie mannen ter beschikking om mij aan te wijzen waar het zich bevindt. De mensen zijn zo hulpvaardig en vriendelijk.

Daarna dwaal ik alleen door het museum om me te vergapen aan alle schitterende schatten. Veel kunstwerken die ik ook bespreek in mijn basisicursus kunstgeschiedenis. Wat zou het fijn zijn om hier met cursisten naar toe te gaan…..

Omdat het zo rustig is, ziet niemand dat ik de grote Sekhmet beelden een warme omhelzing geef en een kus op haar feline handen. Haar grote leeuwinnenhoofd glimlacht dankbaar. Sekhmet is zo krachtig, Levensenergie verbonden met de Zon, wordt vervolgd …

Na een korte nacht is het tijd om naar het vliegveld te gaan en met EgyptAir van Caïro naar Amsterdam te vliegen. Geen overgewicht qua bagage, wel overgewicht in mijn brein. Zoveel nieuw onderzoek, zoveel bewijzen en bevestigingen, zoveel zin om het stuk over Isis in Egypte af te ronden!

Mijn doel is voor het nieuwe jaar 2021 het eerste deel van mijn boek af te hebben zodat ik me daarna op Isis in Parijs kan richten. Zoals je ongetwijfeld weet, bestaat het boek uit twee delen en is het eerste deel over Isis in Egypte helemaal nieuw. En na deze reis met prachtige feiten over Haar Dochter wordt het helemaal vernieuwend….

Wat ik inmiddels wel geleerd heb, is geen deadlines meer te stellen en me over te geven aan de flow van het leven. Ook al lijkt het soms (vaak) heel oneerlijk dat het leven me soms (vaak) van het onderzoek & schrijven afhaalt, het heeft een bedoeling. Een bedoeling die pas achteraf te begrijpen is. Frustrerend als je er middenin zit. Zeker. Meebewegen is het enige dat gaat werken en het boek, dat komt! Le temps remettra tout en place.

We zijn weer in Nederland. Ik hoop dat je hebt genoten van mijn reisverslag. Het was magisch om samen met mijn dochter in de voetsporen van Isis en Haar Dochter te hebben gelopen.

Omdat deadlines overboord heb gegooid en volledig vertrouw op #DivineTiming heb ik in Egypte iets moois bedacht voor alle kopers van het boek! Nog even mijn plannetje uitwerken en dan breng ik het naar buiten.

2 Reacties

Reactie verzenden Reactie annuleren